«Η νεανικότητα έχει να κάνει με το πώς ζεις, όχι πότε γεννήθηκες», είχε πει ο Γάλλος σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ

(την παρακάτω συνέντευξη έδωσα στην Κατερίνα Πλουμιδάκη πριν λίγο καιρό, για την εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Αμερικής)

Την ρωτώ πώς ήρθε η ιδέα για το νέο της site. «Ότι έχω περάσει τα πενήντα», μου απαντάει χαμογελώντας.

«Εθνικός Κήρυκας»: Είναι το 50 ορόσημο στη ζωή μας;

Η ζωή μετά τα πενήντα φέρνει προκλήσεις, αλλά κάθε πρόκληση είναι μία ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Αρκεί να το δούμε έτσι. Η κοινωνία μας έχει εμμονή με τη νεότητα. Τόσο μεγάλος είναι ο φόβος της ρυτίδας, που στις παρουσιάσεις καλλυντικών που πηγαίνω, να βλέπω 30χρονα κορίτσια να κάνουν προληπτικά μπότοξ! Η νεότητα είναι ωραία αλλά της λείπει κάτι. Την αληθινή γοητεία και τη σοφία, δώρα που πιστεύω ότι τα φέρνει ο χρόνος. Αλλά έχει γίνει κάπως το πράγμα, ώστε συχνά να τα παραβλέπουμε.

Κάτι που δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, είναι ο χρόνος. Καθώς μεγαλώνουμε είναι αναπόφευκτο να χάσουμε τη φρεσκάδα της νεανικής εικόνας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι χάνουμε τη ζωντάνια και την ομορφιά μας. Αρκεί να δείτε την Τζέιν Φόντα, την Έλεν Μίλλερ, την Άντυ Μακ Ντόουλεν κ.ά. Στα 50+ δεν έχει σημασία να δείχνουμε νεότερες όμως μπορούμε να αισθανόμαστε και να ακτινοβολούμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε αυτή τη φάση της ζωής μας την πιο όμορφη και δυνατή, με χάρη, αυτοπεποίθηση και εσωτερική λάμψη, αρκεί να αποδεχτούμε ότι είμαστε σε αυτή την ηλικία. Όχι ως περιορισμό αλλά ως κάτι νέο. Προσωπικά, λέω ότι είμαι στο τρίτο κεφάλαιο της ζωής μου!

«Ε.Κ.»: «Η νεανικότητα έχει να κάνει με το πώς ζεις, όχι πότε γεννήθηκες», είχε πει ο Γάλλος σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ.

Ακριβώς! Νεανικότητα είναι η σπίθα στο βλέμμα, όχι το λείο μέτωπο χωρίς ρυτίδες. Νεανικότητα είναι η περιέργεια να δοκιμάζεις νέα πράγματα, να μαθαίνεις, να εξερευνάς. Νεανικότητα είναι να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι και να σηκώνεσαι να χορέψεις, να νιώθεις τη χαρά της στιγμής. Νεανικότητα είναι να μπορείς να κινείσαι, να ζεις όπως θέλεις, και να συνεχίζεις να κάνεις τα πράγματα που σου αρέσουν και αγαπάς. Νεανικότητα είναι να υπάρχει κάτι που ακόμα θα σε ενθουσιάσει και θα σε εκπλήσσει ακόμα η ζωή, νεανικότητα είναι να έχεις ανοιχτή καρδιά, να μπορείς να νιώσεις σαν παιδί. Να έχεις χαρά. Είναι αυτή η νεανικότητα που δεν έχει ηλικία.

«Ε.Κ.»: Μερικοί λένε ότι το 50 είναι απλά ένας αριθμός.

Δεν πιστεύω ότι το πενήντα είναι απλά ένας αριθμός, αλλά ένας σταθμός. Εχεις ζήσει μισό αιώνα ζωής γεμάτη με εμπειρίες και προκλήσεις. Και τώρα, αναρωτιέσαι τι έπεται; Που αυτό το «μετά» είναι ασαφές. Μπορεί να είναι λίγα χρόνια, μπορεί να είναι να ζήσεις άλλον μισό αιώνα. Αλλά αυτό που αρχίζεις να συνειδητοποιείς είναι ότι, τα πραγματικά «καλά» και γερά χρόνια είναι περιορισμένα. Οπότε, κάπου εδώ, ξεκινάει η βαθύτερη εξέλιξη, μία νέα συνειδητότητα.

Μπορούμε να βρούμε χάρη, δύναμη και πληρότητα σε αυτό που ήδη είμαστε, είτε είμαστε 50, 60, είτε 70; Θεωρώ πως ναι. Η ζωή μας μετά τα πενήντα δεν είναι μόνο πώς θα διαχειριστούμε τις εμφανείς αλλαγές – όπως η εμμηνόπαυση και η φυσική γήρανση του σώματός μας. Σαν σταθμός, το 50 είναι μία ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση και επαναπροσδιορισμό. Μας καλεί να σκεφτούμε τις επιλογές που μας ταιριάζουν πραγματικά, να αναρωτηθούμε τι θέλουμε, πώς νιώθουμε, τι αναθεωρούμε, τι αλλαγές να κάνουμε ώστε να ζήσουμε πιο ουσιαστικά με ό,τι έχει σημασία για εμάς. Πιστεύω ότι μπορούμε να ζήσουμε μια υγιή, δημιουργική και γεμάτη ζωή σε κάθε ηλικία. Από εμάς λοιπόν, εξαρτάται το πώς θα ανταποκριθούμε σε αυτές τις αλλαγές και πως αυτός ο σταθμός μπορεί να είναι η συνέχεια για ένα νέο κεφάλαιο.

«Ε.Κ.»: Πού επικεντρώνετε την ενέργειά σας;

Στην κάθε μέρα. Να είμαι υγιής σωματικά, ψυχολογικά και πνευματικά. Αν και έχω κάνει τέσσερα χρόνια ομαδική, συστηματική θεραπεία, είναι η φιλοσοφία που με βοηθάει να αντιμετωπίζω τις δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Και υπήρξαν αρκετές γιατί μία ημέρα κάθισα και τις έγραψα. Απώλειες, θάνατοι, χωρισμοί, αλλαγές, δοκιμασίες και μαζί με όλα τα συναισθήματα που φέρνουν. Όμως αναγνωρίζω πως όσα έχω βιώσει εγώ, άλλοι μπορεί να έχουν ζήσει τόσες και ακόμα περισσότερες. Εγώ, Κατερίνα, σε θαυμάζω. Για τη δύναμη που έχεις επιδείξει σε αυτό που σου έχει συμβεί. Γιατί παρά τον πόνο βρήκες τον δικό σου τρόπο να το αντιμετωπίσεις, να προχωρήσεις. Κάπως έτσι προχωράμε όλοι ή σχεδόν όλοι. Μέρα με τη μέρα χωρίς κανείς να μας εγγυάται κάτι για το μέλλον. Και όμως, μέσα σε αυτό το «προχώρημα» είναι που βρίσκουμε τη δημιουργική ενέργεια. Που μπορεί να είναι στο πιο απλό πράγμα και στις μικρές καθημερινές συνήθειες. Για μένα είναι η καθημερινή μου πρωινή πρακτική όταν θα σηκωθώ από το κρεβάτι. Είναι αυτή που μου δίνει την ενέργεια που θα χρειαστώ όλη μέρα.

Η «Στάση του Δέντρου», η αγαπημένη της στάση γιόγκα που συμβολίζει τη σταθερότητα και την ισορροπία, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά

«Ε.Κ.»: Η διαρκής απληστία του ανθρώπου είναι ταυτόχρονα κίνητρο δημιουργίας αλλά και αιτία καταστροφής;

Δεν θεωρώ ότι η απληστία είναι κίνητρο δημιουργίας. Αντίθετα, η απληστία είναι ένδειξη ότι είσαι άδειος μέσα σου, υπάρχει ένα εσωτερικό κενό και έχεις μία ατέρμονη ανάγκη για ολοένα και περισσότερα πράγματα. Ακόμα και ετυμολογικά, η λέξη απληστία, προέρχεται από το στερητικό «α» και το «πληστός» που σημαίνει πλήρης-γεμάτος. Είναι μία κατάσταση ανικανοποίητου η απληστία για αυτό και αργότερα θεωρήθηκε ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι τρεις δυνάμεις κινούν τον κόσμο: η ανοησία, ο φόβος και η απληστία. Και η ιστορία το επιβεβαιώνει και το αποδεικνύει.

«Ε.Κ.»: Τι εκτιμάτε στη ζωή σας; Τι λείπει από τη σημερινή εποχή;

Νομίζω ότι τα εκτιμώ όλα. Και τα καλά και τα κακά και τα στραβά και τα ανάποδα και τις χαρές και τις λύπες. Αυτά μας μαθαίνουν να πλοηγούμαστε στις φουσκοθαλασσιές και στις τρικυμίες της ζωής. Αυτό που νομίζω ότι λείπει από τη σημερινή εποχή, ή τουλάχιστον μου φαίνεται στα δικά μου μάτια, είναι το φλερτ, ο αυθορμητισμός, η πραγματική σύνδεση (και όχι μέσα από μία εφαρμογή), τα χορευτικά πάρτι, αυτά δηλαδή που ζήσαμε εμείς και δεν το βλέπω στα είκοσι+ παιδιά.

«Ε.Κ.»: Τι αναθεωρήσατε με την πάροδο του χρόνου;

Αρκετά πράγματα. Πρωτίστως, τι έχει πραγματική αξία. Και αυτό δεν έχει να κάνει με πόσα χρήματα έχουμε, πώς είναι το σπίτι μας ή τι αυτοκίνητο οδηγούμε. Η αληθινή αξία είναι η ίδια μας η ύπαρξη και η μοναδικότητά μας. Ολα τα άλλα είναι μόνο εξωτερικά, καλά είναι, αλλά καλό είναι να μην μας καθορίζουν. Ενα άλλο που αναθεωρώ, αλλά δεν θα το έλεγα τόσο «αναθεώρηση» όσο τη συνεχή, εσωτερική διεργασία κατανόησης, αποδοχής, εκκαθάρισης, αλλαγή οπτικής και νέων αρχών που μας πηγαίνει πιο πέρα.

«Ε.Κ.»: Η εσωτερική σας αναζήτηση πώς σας άλλαξε σαν άνθρωπο και πώς θα μας καθοδηγούσατε για μια πιο γεμάτη, ουσιώδη ζωή;

Νομίζω ότι με έχει κάνει να βλέπω καλύτερα πέρα από αυτό που φαίνεται. Να παρατηρώ βαθύτερα. Βέβαια, αυτό με έχει κάνει στο να γίνω πιο μοναχική και λίγους ανθρώπους να έχω πραγματικά κοντά μου. Που ωστόσο συμπλέουμε μαζί. Όμως, δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Ξέρεις, πολλοί συγχέουν την κοινωνικότητα με την εξωστρέφεια. Αλλά εγώ δεν είμαι ούτε αμιγώς εξωστρεφής και ούτε απόλυτα εσωστρεφής. Μάλλον ανήκω στην κατηγορία του αμφιστρεφή, όπως διάβασα ότι υπάρχει, δηλαδή κάπου στη μέση, ανάλογα με τις καταστάσεις. Αυτό που επιθυμώ να έχω στη ζωή μου είναι ισορροπία και αρμονία. Όσο για την απάντηση στην ερώτησή σου για το πώς θα σας καθοδηγούσα θα σε ρώταγα «τι είσαι διατεθειμένος/η να κάνεις». Και από ’κει θα το βλέπαμε μαζί.

Η Αϊνόλα Τερζοπούλου στο Ελληνικό Ιδρυμα Βιβλίου και Πολιτισμού, στην παρουσίαση του βιβλίου της Κατερίνας Πλουμιδάκη (19/7/23).

(Η Αϊνόλα Τερζοπούλου είναι δημοσιογράφος, δημιουργός των site www.beyond50.gr www.livelifewell.gr, master certified στο nlp από την NLP Greece, πιστοποιημένη δασκάλα στη μέθοδο πιλάτες, στη γιόγκα και τεχνικών Breathwork. Μεγάλωσε μέσα στον κόσμο των εκδόσεων καθώς ο παππούς της Ευάγγελος Τερζόπουλος εξέδωσε, το 1952, το πρώτο γυναικείο περιοδικό στην Ελλάδα, τη «Γυναίκα» ενώ ο πατέρας της αργότερα, ανέλαβε και την έκδοση των περιοδικών Ντίσνεϋ. Η ίδια ακολούθησε τον δημοσιογραφικό δρόμο αρθρογραφώντας για πολλά χρόνια. Διετέλεσε αρχισυντάκτρια του Μίκυ Μάους, beauty editor στα περιοδικά «Γυναίκα», «Πρακτική», «Vita» και η αγάπη της για τη μουσική την οδήγησε να γράφει τις μουσικές στήλες στη «Γυναίκα» και στο «Games». Πάνω από όλα, όμως, όπως λέει και η ίδια, είναι περήφανη μητέρα του 26χρονου Ηλία).